-Wydać to po twoim pysku. -Powiedziałem do kotki patrząc na jej uśmiech
-Ale co? -Zapytała kotka zdziwiona i zaciekawiona.
-Ten uśmiech, nie jest naturalny, wymuszony...
Kotka od razu zrobiła zwyczajny wyraz twarzy. Zapadła cisza. Ja jak zwykle nie potrafię trzymać języka za zębami. Jeszcze przez jakieś dwie minuty nikt nie wydusił z siebie słowa.W końcu chociaż Liv potrafiła przerwać tą niemal denerwującą ciszę.
-Jak tam Kaja?
-Kaja? Dobrze.
-Warto wiedzieć... Ja już się będę zbierać...
-Dlaczego? Nie uważasz, że lepiej ten czas spędzić na przykład wspólnym towarzystwie? -Próbowałem zatrzymać Liv ponieważ miałem ochotę z kimś spędzić trochę czasu.- Lecz jeżeli, nie musisz.
<Liv?>
